Pluimveebedrijf Hendriks klaar voor de toekomst

Toekomstbestendig, zo omschrijven Adriaan (51) en Monique (44) Hendriks hun leghennenbedrijf in Netersel. De komende twintig jaar kunnen zij vooruit. Nog tijd genoeg om te ontdekken of zoon Harm (11) of dochter Karli (8) het bedrijf wil overnemen. Maar voorlopig hebben die vooral belangstelling voor de jonge poesjes die op het bedrijf rondlopen.

Zeventien jaar geleden startten Adriaan en Monique het leghennenbedrijf op de huidige locatie, als onderdeel van een familiebedrijf. Zijn vader had een pluimveebedrijf in het dorp en Adriaan en zijn broer wilden wel verder in het vak. Maar in het dorp waren geen toekomstmogelijkheden. Daarom startte Adriaans broer een bedrijf met vlees- kuikenmoederdieren in Mariahout en begon Adriaan net buiten Netersel met leghennen. Hij bouwde er twee stallen met traditionele kooien voor 65.000 hennen. In 2008 is het familiebedrijf gesplitst en gingen beide broers zelfstandig verder. In die tijd werd het vergunningstraject voor een nieuwe stal opgestart, omdat er binnen afzienbare tijd een verbod zou komen op het houden van leghennen in kooien. De bestaande stallen moesten daarom worden omgebouwd tot volièrestallen met als gevolg dat er plaats was voor slechts 36.000 hennen. Dat is geen inkomenswaardig aantal, dus was er een flinke uitbreiding noodzakelijk.

Vergunning

De vergunning voor de uitbreiding was in vrij korte tijd rond en in 2010 werd naast de oude stallen een nieuwe volièrestal voor 65.000 hennen gebouwd. In maart 2011 kwamen de eerste hennen en toen kon de verbouwing van de oude stallen plaatsvinden. Maar vreemd genoeg had het verkrijgen van díé vergunning meer voeten in aarde. ‘We wilden eind 2011 alles omgezet hebben, maar het werd een jaar later. Er is geen bestendige regelgeving en dat maakt het voor ons erg moeilijk om vooruit te kijken’, verzucht Adriaan. Nu houden Adriaan en Monique zo’n 100.000 witte NOVOgen leghennen, afkomstig van broederij Verbeek. Bij de bouw van de nieuwe stal in 2010 kwam er ook een Moba-robot die de eieren op de pallets stapelt. Monique: ‘Wij waren in die tijd één van de eerste bedrijven die zo’n robot had. Er kwamen toen mensen uit binnen- en buitenland kijken. Nu is het niet meer zo bijzonder.’ In de volièrestallen heeft elk niveau zijn eigen legnesten en water- en voervoorziening. De mest wordt nagedroogd en gaat via de DEP naar de mestverbranding. ‘Daar zijn we heel tevreden over’, vertelt Monique. ‘Ze komen de mest ophalen wanneer het ons uitkomt. Het heeft een groot logistiek voordeel en ook prijstechnisch is het aantrekkelijk.’ Omdat Monique een parttime baan op een accountantskantoor heeft, zijn er twee parttime arbeidskrachten om de eieren te rapen. In het weekend doet Monique dat zelf. Alle beslissingen nemen Monique en Adriaan samen. Daarom plannen ze ook de afspraken met vertegenwoordigers op de momenten waarop Monique niet buitenshuis aan het werk is.

Non-GMO

De eieren gaan naar Kwetters eierenhandel in Veen. Omdat de Duitse retail hoge eisen stelt op het gebied van non-GMO, is het bedrijf van Adriaan en Monique een jaar geleden VLOG-gecertificeerd en produceert het sindsdien non-GMO-eieren. GMO staat voor Genetically Modified Organisms en VLOG is de afkorting voor Verband Lebens- mittel Ohne Gentechnik. Al sinds de start van de nieuwe stal in 2011 krijgen de kip- pen in die stal non-GMO-voer, maar sinds een jaar is het hele bedrijf overgestapt. Nu krijgen dus alle kippen voer waarin geen genetisch gemodificeerde grondstoffen zijn verwerkt. Door deze strenge eisen van de afnemers heeft Adriaan het afgelopen jaar voer uit de fabriek van Nijkerk gekregen in plaats van uit Eindhoven, omdat tot voor kort alleen in Nijkerk een non-GMO-lijn was. Maar sinds enkele weken komt het voer weer uit Eindhoven. Ook dáár wordt nu non-GMO-voer geproduceerd, min of meer gelijktijdig met de ingebruikname van de nieuwe walsenlijn in Eindhoven. Adriaan is daar wel blij mee. ‘Qua logistiek is dat natuurlijk veel logischer en efficiënter.’ De kippen krijgen in het begin het standaard startvoer uit de lijn 170 en na 27 à 28 weken stappen ze over op de lijn 165. Het voer is gewalst, wat als grote voordeel heeft dat het veel homogener en beter gemengd is, waardoor de kippen bij het eten minder selectief te werk gaan. Dat Adriaan en Monique het voer bij ABZ Diervoeding halen, is niet zo vreemd. Al in 1973 sloot Adriaans vader zich aan bij Z.O.N., één van de voorlopers van ABZ Diervoeding. En wanneer iets goed bevalt, ga je niet weg, is de instelling van Adriaan.

Vrije tijd

Naast haar dagelijkse werk op het accountantskantoor en het eieren rapen thuis, zet Monique zich ook bestuurlijk in voor de agrarische sector. Sinds een halfjaar zit ze in het lokale ZLTO- bestuur. ‘Ik vind dat je in het belang van álle boeren moet denken, niet alleen voor je eigen sector. Samen met elkaar moet je de problemen oplossen, samen sta je sterk.’ Adriaan besteedt zijn vrije tijd iets anders, op een manier die zijn Brabantse afkomst niet verloochent. Hij viert graag carnaval en is zelfs een keer als Prins Carnaval door het leven gegaan. Adriaan en Monique zijn tevreden over het bedrijf zoals het nu is. ‘Het is toekomstbestendig, de stallen zijn goed, degelijk en logisch gebouwd, we houden veel dieren per arbeidskracht en de logistiek zit goed in elkaar. Wij zijn voor de komende twintig jaar klaar. Dat is maar goed ook, want uitbreiding, hoe klein ook, krijg je in deze tijd echt niet meer voor elkaar. Als we willen groeien, zouden we er een locatie bij moeten kopen.’ Maar dat is voorlopig niet aan de orde.

 Onderstaand een foto-overzicht van de bedrijfsreportage bij de familie Hendriks: